***

Niespokojny oddech

Łzy już schną na rzęsach

Blask oczu niknie

Żywe obrazy przeżywa na nowo

Wspomnienie dzieciństwa 

Śpiewu ptaków 

Zwykłej czerwonej zjeżdżalni

Oddala się 

Zbliża ku niewiadomej

Parę tajemniczych kropli

Topi chłodną biel

Już nic nie czuje

Nie tęskni

Gaśnie

Ale wciąż płonie

Ogień w jej sercu

Coraz ciszej bijącym

Ginie

W cieniu zapomnienia

Samotna

Lecz wciąż nie sama