Przemijanie

Przez palce przemyka
Na oślep wciąż gna
Jak szalony umyka
Wytchnienia nie zna

Szukasz spokoju
Chwili ciszy śród zamieci
Życie cię przytłacza
Owija w kokon
Nie znasz wyjścia

Przez palce przemyka
Na oślep wciąż gna
Jak szalony umyka
Wytchnienia nie zna

Czerń cię otacza

Już dusi

Przyciska do dna

Lecz czas wciąż pędzi

Kręcisz się z nim

Przez palce przemyka
Na oślep wciąż gna
Jak szalony umyka
Wytchnienia nie zna

Niczym niewolnik swych dni

Brniesz wciąż do przodu

Cofając się w mig

Nie dotrzesz do celu

Bo tam jest kres

Przez palce przemyka
Na oślep wciąż gna
Jak szalony umyka
Wytchnienia nie zna